In 1849,
van mei tot augustus, maakte Hans Christian Andersen een reis
door Zweden. Om inspiratie op te doen, om even weg te zijn en
om te schrijven, vooral om te schrijven. Want dat deed hij
altijd en overal, zo ook tijdens en over zijn reis door
Zweden. Geen reisbeschrijving, daar zijn de toeristenfolders
voor, maar zijn gevoelens, zijn gedachten, zijn indrukken over
en van het landschap, de mensen, de geschiedenis beschrijft
hij.
Hij beschrijft zijn visie op de relatie tussen geloof en
wetenschap en zijn visie op de rol van de poëzie in een door
techniek en wetenschap veranderende samenleving. Maar bovenal is Andersen een subliem waarnemer en
weet hij zijn waarnemingen en zijn gevoelens, zijn
stemmingen onder woorden te brengen.
Hij
voegde een aantal korte verhalen toe zoals alleen Andersen
ze kon schrijven.
Als een
goed reiziger heeft hij zich verdiept in de geschiedenis van
het bezochte land en ook daarover weet hij te schrijven.
Hij bezoekt markante plekken zoals het Vadstena klooster van
de heilige Birgitta en het Vadstena Slot van de Zweedse
koningen, waar alles is vervallen. Het slot wordt gebruikt als
gesticht.
Hij bezoekt Dalarna in Midden-Zweden tijdens het
midzomernachtfeest en beschrijft de kleurrijke uitdossing en
de vrolijkheid van de mensenmassa.
Hij bezoekt Stockholm en Uppsala, de kopermijnen in Falun waar
hij de kompels ziet afdalen in de mijnschachten. Hij bezoekt
het Saterdal in de stromende regen, waar hij 's nachts uit bed
wortdt getrommeld, omdat er brand is uitgebroken in de herberg
waar hij overnacht.
Het is een reis per stoomschip van Gotenburg naar Stockholm en
per koets verder naar het noorden, over wegen die ontstaan op
het moment dat ze worden bereden.
Andersen heeft veel werk verricht aan het samenstellen van
deze bundel verhalen. De verhalen zijn niet chronologisch. Het
verhaal over zijn bezoek aan de sluizen van Trollhattan
bevatten gebeurtenissen van het begin en het eind van de reis.
Hij heeft in het boek zijn indrukken en ideeen die ontstonden
tijdens de reis weergegeven en vorm gegeven, zijn beelden,
beelden tot in het oneindige, zoals een hoofdstuk in het boek
luidt.
Hij reist weliswaar in Zweden, maar even goed en misschien nog
meer in zichzelf.