Jan Baptist
                                                                                                                   Uitgever en vertaler Deens
       Start  Uitgeverij  Vertaald werk  Contact

                             



De beeldenmaker van Østby

 

We maakten een autoritje door het oostelijke deel van Hornsherred, reden langs Sælsø, door Sønderby en Østby. Buiten Østby aan de linkerkant van de weg werden we op een hoogte twee grote beelden gewaar, die onze nieuwsgierigheid prikkelden. Ik reed het grintpad naar links op, parkeerde in het gras en we stapten uit om de beelden van dichterbij te bekijken. Er waren er niet twee, het was een beeldengroep, de twee grote mensenfiguren waren met elkaar verbonden door een balk gedragen door drie andere menselijke figuren. Dit moesten we van dichtbij zien. We volgden het grintpad rondom de hoogte in een poging dichterbij te komen. Aan de andere kant van de hoogte stonden een oud huis en nog meer beelden in een verwilderde tuin. Ik liep nieuwsgierig het pad op de tuin in. Vanaf het grintpad achter me hoorde ik een vriendelijke vrouwenstem zeggen: "Willen jullie naar mij?" Een bejaarde dame kwam naar ons toe, ze bleek er te wonen. Op mijn vraag of zij de beelden had gemaakt, antwoordde ze dat haar man dat had gedaan. "Hij was beeldhouwer en pottenbakker en schilder," vertelde ze. "En daarvoor was hij meubelmaker." "‘Mijn vrouw schildert ook," zei ik, waarop we werden uitgenodigd binnen te komen in iets wat vroeger en misschien nu nog wel een museum was. Ze leidde ons rond door vier ruimtes met hier en daar wat schilderijen en keramiek, restanten van wat haar man hier ooit aan kunst had gemaakt. We liepen door ruimtes met een lemen vloer en met spinnenwebben aan het plafond en in alle hoeken. De schilderijen zagen eruit als iets wat overblijft na een opheffingsuitverkoop. De kunstenaar bleek in 1992 gestorven, 72 jaar oud, de vrouw was nu 85. Ze had ook tien jaar jonger kunnen zijn gelet op haar uiterlijk, de manier waarop ze zich bewoog en waarop ze praatte. In hun jonge jaren hadden ze een vervallen zomerhuis gekocht hier op de hoogte, die in vroeger tijden een schans was geweest. Ze hadden het huis opgeknapt en uitgebouwd. Haar man had zijn atelier in drie van deze ruimtes, waar hij altijd energiek en vol met ideeen aan het werk was, zoals ze zei. Een kamer onder het schuine dak was de slaapkamer van hun ene zoon geweest. Hij was schilder geworden en had zijn atelier in een ander deel van het bouwwerk. Hij had ooit het schuine dak behangen met kranten en bladen met muziek; delen ervan hingen er nog.

Haar man had de grote mensenfiguren buiten gemaakt. Aan een aan de voet iets beschadigd beeld zag ik dat het binnenwerk was opgetrokken met hout en kippengaas, daarop was cement aangebracht. Als schilder was hij figuratief begonnen en later abstracter gaan werken, legde de vrouw uit. Ze gaf ons een boekje met schilderijen en beschrijvingen van een deel van zijn werk, schilderijen vol symboliek.

Na ons bezoek aan het atelier leidde ze ons rond in de tuin met beelden, die stilaan overwoekerd werden door plantengroei.

De naam van de kunstenaar: Edwin Westergreen, Zweed van geboorte. Zijn vrouw en een zoon, die ook schilder is, wonen nog steeds op deze plek. Haar andere zoon en haar dochter wonen vlakbij, vertelde mevrouw Westergreen. En haar kleinkinderen ook, natuurlijk, zei ze met een blije uitdrukking op haar gezicht.

We namen afscheid, liepen langs het pad terug naar de auto, besloten daar om een met kniehoog gras begroeid pad de hoogte op te volgen en nog wat rond te kijken. Langs het pad, dat aan de rechterkant was afgezet met draad om het pad te scheiden van de laagte beneden, waren jaren geleden onder het draad poppen neergezet die er nu enigszins verweerd uitzagen. Misschien ook een kunstuiting?

 

 

Jan Baptist

Augustus 2008

Sjælland, Denemarken