| Start Uitgeverij Vertaald werk Contact |
Jan Baptist Uitgever en vertaler Deens |
| Voetreis naar
Lille Svelmø Het water voelde lauw aan en kwam niet hoger dan de enkels. We waren begonnen aan onze voetreis vanaf de zuidkust van Funen naar het eilandje Lille Svelmø, een van de eilandjes in de Funense archipel (det Fynske Øhav). Het eilandje is onbewoond en het ligt zo dicht bij de kust dat je er heen kunt lopen. Een paar jaar eerder waren we hier met onze twee kinderen, wadend door het water naar het eiland. Nu waren we zonder, de kinderen oud genoeg om hun eigen weg te gaan. Het was een warme zomerdag en toen we aankwamen bij de plek vanwaar we de oversteek gingen maken, stonden er meerdere auto's. Blijkbaar waren er meer mensen op de hoogte van de mogelijkheid een verfrissende voetbad in zee te nemen. Het is een korte overtocht naar het eiland, misschien twintig meter en nergens dieper dan enkelhoogte. Bij het eiland aangekomen besloten we om niet op het eiland te gaan, maar er omheen te lopen langs de kust en door het water. Het was warm genoeg, het water niet koud en nergens meer dan kniehoogte. We liepen van de noordkant van het eiland langs de oostkant naar het zuiden. Geen grote afstand, het is maar een klein eiland. Na een uurtje lopen kwamen we aan de zuidkant, liepen langs een baai over een zandstrand en besloten daar een welverdiende rust te nemen. Het is altijd goed toeven op een Deens zandstrand en het water in de baai nodigde uit tot een duik. Het werd tijd om weer terug te keren. We liepen over het eiland naar de waadplaats. Daar aangekomen zagen we dat het water hoger stond, het was vloed geworden. Rustig liepen we het water in, diep was het immers niet. Al snel liepen we tot onze knieen in het water en onzeker over de te nemen route hielden we het oog gericht op de tegenover liggende oever en de plek waar we aan land konden. Ondertussen kwam het water steeds hoger, tot heuphoogte. Achter ons liep een ander stel dat zich ook aan de terugtocht had gewaagd. In het water waren ijzeren stangen gestoken, die we volgden in de aanname dat dat de juiste route zou zijn. Het werd dieper. Ik had mijn rugzak al op mijn schouder geplaatst, zodat die niet nat zou worden en hield die met een hand vast, in mijn andere hand mijn schoenen. Langzaam en voorzichtig liepen we verder, het water tot buikhoogte. Lichaamslengte is dan opeens een voordeel. Het water bereikte de onderste ribben, maar we moesten door, omkeren was geen optie en uiteindelijk bereikten we de overkant. Drijfnat liepen we naar de auto en prezen ons gelukkig dat we handdoeken en droge kleren in de auto hadden liggen. Best spannend om naar een eiland te lopen, maar hou wel de waterstanden in de gaten. Nab camping, Faaborg, Funen Juli 2009 |