Moi heur, Marie
't Was op Allerhailigen en Marie zai
mos ja vot
mit heur klaaier in haanden ging ze aal op pad.
Ze had nou haile zummer daint op Fransens stee,
ze kwam hier mit de swaalfkes, ze was net zestien joar.
Ze was nog 'n lutje wicht dou kwamen pa en moe oet tied
en dou ze oalder wuir, mos ze heur brood verdainen.
Dou ze laangs staal luip woar Paulus
Fransen stond
was Marie zo verdraiteg, ze kon hoast nait verder goan.
Wat was dat nou, er stond ja en troan in Paulus' oog,
Meschain had hai laiver zain dat ze hier was bleven.
Dat mocht nait van zien moeke, ze was moar een aarm wicht
aans zollen ze mekander kriegen, moar zo mocht het nait wezen.
Moi heur, Paulus, zee ze, dou ze laangs hom luip,
hai dreugde snel zien ogen, keek op en zee: moi heur, Marie.
Marie was zo verdraiteg en 't leek wel woar ze luip
dat alles wat ze tegenkwam, dei zeden net as hom,
elk dair en elke vogel, elke boom doar woar ze luip
dei zeden ook tegen heur: moi heur, Marie, moi heur.
Het wuir al sikkoms oavond en hoan zat aal op stok
het leek dat as hai kraaide, hai zee: moi heur, Marie.
Het leek of baaide peerden en ook kou mit heur kaalf
zo zieleg noar heur keken en zeden: moi heur, Marie.
De hond van boerderij luip een stokje mit
het leek wel dou hai teruglaip, hai wol nog wieder mit.
Marie hoelde van verdrait, kon ik nou moar gaauw
moi tegen haaile wereld zeggen, dan was ik beter of.
In wereld bin ik allineg, ik heb hier ja gainain
ik wol dat ik mien oale luu al gauw weer kon zain.
Eer drei moanden veurbie waren, was ze stief en kold,
veur swaalfkes weer terugkwamen, lag Marie is swaarte grond.
Steen Steensen Blicher, Deens dichter
(1782 - 1848). Voor het eerst gepubliceerd in 1828 in het door
Blicher uitgegeven tijdschrift Nordlys.
© Vertaling in het Gronings uit het Jutlands dialect: Jan
Baptist, 2023
Meer over Blicher hier op de site.